پودر خشک

پودر خشک

اصولا دو نوع از خاموش کننده های پودر خشک مورد استفاده وجود دارد، BC و ABC.

دسته پودر خشک BC یا سدیم بی کربنات است یا پتاسیم بی کربنات، که توسط دی اکسید کربن یا نیتروژن به خوبی پودرشده و خارج می شوند. تقریبا مشابه همه عوامل خاموش   کننده ، پودر به عنوان یک رابط حرارتی عمل می کند و شعله ها را برای ادامه واکنش های شیمیایی بسیار سرد می کند. برخی از پودر خشک نیز بازدارندگی شیمیایی کمی ایجاد می کنند، اگرچه این اثر نسبتا ضعیف است.

بنابراین این پودرها باعث فرونشانی سریع جبهه های شعله می شوند، اما ممکن است آتش را مهار نکنند. درنتیجه، اغلب همراه با کف برای مقابله با آتش  سوزی های بزرگ دسته B به کار می روند. پودر BC به علت خاصیت قلیایی اش اثر صابونی سازی کمی بر چربی ها و روغن های پخت و پز دارد و قبل از اختراع خاموش کننده های شیمیایی مرطوب، برای آشپزخانه ها استفاده می شد.

جایی که یک فرونشانی فوق العاده سریع نیاز است خاموش کننده های پتاسیم بی کربنات (Purple-K) استفاده می شوند. همچنین ترکیب خاصی شامل اوره (Monnex) با قرار گرفتن در معرض حرارت شکفته می شود که با افزایش مساحت سطح ذرات پودر شده منجر به فرونشانی بسیار سریع می شود. پودرهای سدیم بی کربنات، مگر اینکه به طور خاصی به عمل آیند، با کف ها سازگار نیستند. به طورکلی پودرهای Purple-K، Monnex و ABC  کمتر آسیب دهنده هستند، و اغلب با AFFF & FFFP استفاده می شوند، اما جایی که پودر و کف با هم استفاده می شوند باید سازگاری را درنظر گرفت و سرعت کاربرد بالاتر کف مجاز است.

پودرهای دسته ABC

پودرهای دسته ABC مخلوطی از آمونیوم فسفات و آمونیوم سولفات هستند، که به اندازه ذرات انتخابی آسیاب شده و با افزودنی های تقویت کننده جریان و دافع رطوبت غنی می شوند. علاوه بر اثر خاموش کنندگی سطح ذرات، پودرهای ABC نقطه ذوب/تجزیه پایینی به ترتیب °C150 تا °C180 دارند. هنگامی که این پودرها برای سطوح داغ و سوزان به کار روند، ذرات ذوب و متورم می شوند و منجر به تشکیل مانعی می شود که اکسیژن را حذف می کند، بنابراین فرآیند خاموش شدن را کامل می کند و از احتراق مجدد جلوگیری می کند. آنها ماهیت اسیدی دارند و در آتش سوزی های دسته A (جامدهای اشتعال پذیر)، دسته B (مایعات/جامدات روان گرای قابل اشتعال) و دسته C (گاز قابل اشتعال) موثر هستند.

از نظر الکتریکی نارسانا هستند؛ با این حال در مقابله با آتش سوزی های دسته A سه بعدی یا آنهایی که ساختار پیچیده و متخلخل دارند کمتر موثر هستند. در مورد اینها، کف ها یا آب بهتر هستند. اغلب خاموش کننده های پودر خشک در حال کار، به جز آئروسل ها، پودر ABC هستند. ترکیب های مختلفی دردسترس هستند – هر قدر آمونیوم فسفات بیشتر باشد کارایی آن بیشتر است. پودر، مخصوصا پودر ABC در هواپیما یا در نزدیکی آن مجاز نیست زیرا می تواند به روساخت فلزی آسیب برساند.

آتش سوزی های الکتریکی

پودرهای خشک همچنین می توانند در آتش سوزی های الکتریکی استفاده شوند، اما مشکل تمییز کردن و خوردگی قابل  ملاحظه ای را ایجاد می کند که احتمالا تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی حساس را غیرقابل مصرف مجدد می کند.

اگرچه پودرهای مدرن سمی نیستند، تخلیه یک خاموش کننده پودر در فضایی بسته می تواند منجر به کاهش دید ناگهانی شود که ممکن است به طور موقت فرار، نجات یا دیگر اقدامات ضروری را به خطر بیاندازد. به این دلیل در بیمارستان ها، خانه های سالمندان و هتل ها خاموش کننده های براساس آب ترجیح داده می شوند. به دلیل  بالا خاموش کننده های پودر در وسایل نقلیه عمومی و مینی  بوس ها توسط قانون اساسی انگلستان ممنوع شده است.

آتش سوزی های دسته B

هنگام استفاده در آتش سوزی های دسته B، پودر باید کل منطقه آتش را در یک عملکرد بدون توقف خاموش کند یا پس زدن شعله اتفاق خواهد افتاد، برعکس کف در اینجا سد فیزیکی وجود ندارد، همه چیز است یا هیچ چیز. نبود لایه سطحی محافظ به این معنی است که خطر احتراق مجدد هست. همچنین پودر هیچ خواص سرد کنندگی ندارد، یکی از دلایل غیرموثر بودن علیه آتش سوزی های دسته F این است، اگرچه می تواند شعله را خاموش کند، اما گرمای چربی باعث می شود فورا برگردد.

پودرهای دردسترسی بودند که برای آتش سوزی های فلزات قابل اشتعال طراحی شدند. اولین مورد از سه نوع اصلی مورد استفاده سدیم کلرید بود، برای آتش های شامل فلزات قلیایی مثل سدیم، پتاسیم، زیرکونیوم، اورانیوم و آلومینیم پودری که از طریق ذوب شدن برای تشکیل یک پوسته، آتش سوزی فلز را خاموش می کند. این منجر به حذف اکسیژن در سطح فلز ذوب شده می شود و یک عامل چسبنده کربن دار مانع از فرورفتن پودر در سطح فلز  ذوب شده می شود.

دومی عامل خاموش کننده مسی بود که به طور ویژه ای برای مقابله کردن با آتش سوزی های لیتیم و آلیاژهای لیتیم توسط ناو آمریکا توسعه یافت. ترکیب مس آتش را خفه می کند و یک جاذب گرمای عالی برای دفع حرارت ایجاد می کند. معلوم شده است که پودر مس نسبت به سایر عوامل خاموش کننده آتش برای لیتیم بهتر است. سرانجام، کلرید اوتکتیک سه تایی (TEC)، برای آتش سوزی های اورانیوم توسط UKAEA (سازمان انرژی اتمی انگلستان) توسعه یافت، که مانند سدیم کلرید کار می کند، اما بشدت سمی  است.

نمک های پتاسیم مرطوب (ماده شیمیایی مرطوب)

اغلب کپسول آتش نشانی دسته F حاوی محلول پتاسیم استات، گاهی با مقداری پتاسیم سیترات یا پتاسیم بی کربنات هستند. خاموش کننده ها عامل را به صورت غبار ریزی به بیرون اسپری می کنند. غبار برای سردکردن جلوی شعله عمل می کند، در حالی که نمک های پتاسیم سطوح روغن پخت وپز در حال سوختن را صابونی می کنند، که باعث ایجاد لایه ای از کف بر روی سطح می شود.

بنابراین این محلول برای خاموش کننده کف، یک اثر لایه  سطحی محافظ مشابهی را ایجاد می کند، اما با اثر سردکنندگی بیشتر. صابونی کردن فقط بر روی چربی های حیوانی و روغن های گیاهی عمل می کند، پس خاموش کننده های دسته F نمی توانند برای آتش سوزی های دسته B استفاده شوند (اگرچه گلوریا یک نسخه 3I را گسترش داد که دارای درجه B نیز می باشد). غبارپاشی همچنین مانع از پاشیدن روغن شعله ور می شود.

توجه: صابونی شدن یک اصطلاح شیمی است که به معنی تبدیل شدن به صابون از طریق هیدرولیزشدن به یک اسید و الکل است که ناشی از برهمکنش روغن یا چربی با یک قلیا است.

دی اکسید کربن

کپسول آتش نشانی دی اکسید کربن (CO2) بر روی آتش سوزی های دسته B از طریق خفه کردن آتش عمل می کنند. دی اکسید کربن نمی سوزاند و هوا را جا به جا می کند. دی اکسید کربن می تواند در آتش های الکتریکی استفاده شود زیرا به علت گاز بودن پس  مانده هایی باقی  نمی گذارد که باعث آسیب بیشتر به تجهیزات آسیب دیده شود. دی اکسید کربن یک شیپوری تخلیه در انتهای شلنگ دارد که جریان سریع گاز را کند می کند و از فرورفتن هوا در آتش جلوگیری می کند. به علت اینکه دی اکسید کربن از خاموش کننده خارج می شود، شیپوری بشدت سرد می شود و نباید لمس شود. استفاده از شیپورهای بدون سرما خطر جراحت را کاهش می دهد.

از آنجا که CO2 پس از استفاده پراکنده می شود، خاموش کننده های CO2 خطر احتراق مجدد دارند. همچنین هنگام استفاده در اتاق های کوچک خطر خفگی وجود دارد. اکنون استفاده عمده از CO2 در اتاق های خدمتگزار است.