سیستم اطفاء حریق و تجهیزات بسته به قدمت، اندازه، استفاده و نوع ساخت ساختمان متفاوت هستند. یک ساختمان ممکن است شامل برخی یا تمام ویژگی های زیر باشد:
- کپسول های آتش نشانی
- جعبه شلنگ آتش نشانی
- سیستم های شیر آب آتش نشانی
- سیستم های آب پاش خودکار
کپسول های آتش نشانی
کپسول آتش نشانی برای اولین اقدامات به آتش سوزی «اولین حمله»، به طور کلی توسط ساکنان ساختمان قبل از رسیدن سرویس حریق (آتشنشانی) انجام می شود. مهم است که ساکنان با نوع کپسول های خاموش کننده به منظور استفاده برای انواع آتش آشنا باشند.
اکثر آتش سوزی ها به صورت یک آتش کوچک شروع می شوند و اگر نوع صحیح و مقدار عامل اطفا حریق بکار گرفته شود در حالی که آتش کوچک و قابل کنترل است، ممکن است خاموش شود.
انواع کپسول آتش نشانی که در حال حاضر در دسترس هستند عبارتند از:
| عامل خاموش کننده | استفاده اصولی |
| آب | آتش سوزی توسط کاغذ و چوب- الکتریکی نه. |
| کف (فوم) | آتش سوزی مایعات قابل اشتعال- الکتریکی نه. |
| دی اکسید کربن | آتش سوزی های الکتریکی. |
| مواد شیمیایی خشک | مایعات قابل اشتعال و آتش سوزی های الکتریکی. |
| مواد شیمیایی مرطوب | آتش سوزی چربی- الکتریکی نه. |
| هدف خاص | مختلف (به عنوان مثال آتش سوزی های فلزی) |
مکان های کپسول آتش نشانی باید به وضوح مشخص شوند. خاموش کننده ها باید با توجه به عامل اطفا حریق، رنگ شده باشند.
سیاست اداره ایمنی و مقاومت اجماع است که دستگاه های خاموش کننده آتش به طور منطقی در خروجی ساختمان گذاشته می شوند، بنابراین ساکنان اول به سمت خروجی می روند و سپس به مبارزه با آتش باز می گردند، و می دانند که یک خروجی امن در پشت آن ها قرار دارد و دور از آتش قرار دارد. در برخی موارد این امر با الزامات تجویزی خاموش کننده های آتش نشانی و پتو های آتش نشانی استاندارد AS2444 استرالیا مغایرت دارد – انتخاب و مکان، که به سادگی فاصله حرکت به سمت به کپسول آتش نشانی تا محل آنها در رابطه با مسیر های فرار را مشخص می کند. اطاعت کور کورانه از این استاندارد پتانسیل ایجاد آتش بین ساکنین و مسیر فرار ایمن را دارد.
جعبه شلنگ آتش نشانی
قرقره های شلنگ آتش نشانی برای استفاده توسط ساکنان به عنوان اقدامات اولیه برای اطفا حریق در نظر گرفته شده است اما در بعضی موارد ممکن است توسط آتش نشانان نیز استفاده شود.
هنگام استفاده از یک قرقره شلنگ آتش نشانی، مهم است که ابتدا انتهای نازل را به شیر حلقه شلنگ متصل کنید، سپس شیر حلقه شلنگ را ببندید، سپس نازل را باز کنید تا از هر گونه فشار موجود در شلنگ کاسته شود و سپس نازل را ببندید. این به دو هدف اصلی دست می یابد:
- شلنگ کم فشار شده و قرقره شلنگ اگر به طور ثابت تحت فشار باشد، بیشتر دوام خواهد آورد.
- زمانی که از حلقه شلنگ استفاده می شود، اپراتور مجبور می شود شیر جدا کننده را روشن کند، بنابراین قبل از اینکه بتواند شیلنگ را به سمت آتش بکشد، حلقه شیلنگ را با منبع آب تحت فشار شارژ می کند. یک خطر بالقوه در صورتی وجود دارد که اپراتور به آتش برسد و نشان دهد که هیچ آبی موجود نیست چون شیر قرقره شلنگ هنوز بسته است.
از آنجا که قرقره ها معمولا در کنار یک خروجی قرار دارند، در حالت اضطراری امکان رسیدن به یک مکان امن به سادگی با دنبال کردن شلنگ ممکن است.
در استرالیای جنوبی، یک سیستم منحصر به فرد نصب شده بر روی سطح زمین، اغلب به کار گرفته می شود که شلنگ را در سطح کف، قبل از اینکه توسط اپراتور کشیده شود، قرار می دهد. در عمل برای یک فرد، این کار برداشتن شلنگ را بسیار راحت تر از راهنمای سنتی شلنگ بازوی تابدار انجام می دهد.
ادامه دارد…