فهرست مطالب
تاریخچه خاموش کننده های آتش
تاریخچه خاموش کننده های آتش حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح، تسیبیوس از اهالی اسکندریه پمپ دستی را اختراع کرد که قادر به انتقال آب به آتش بود و می دانیم که رومی ها از زنجیره های سطل استفاده می کردند سطل ها دست به دست داده می شدند تا آب به آتش برسد. سپس، در قرون وسطا، افشانه ها با به کاربردن جریان های سریع آب برای خاموش کردن آتش ها شروع به استفاده شدند. افشانه ها تقریبا شبیه به یک پمپ دوچرخه ای کار می کردند.
نازل به درون آب فرو می رفت و از طریق کشیدن پیستون حدود یک لیتر به داخل کشیده می شد. سپس افشانه شارژشده رو به آتش هدایت می شد و پیستون برای خروج آب به محل اولیه خود هل داده می شد. افشانه ها در آتش سوزی بزرگ لندن در سال 1666 استفاده شدند. نسخه اول خاموش کننده آتش قابل حمل مدرن توسط کاپیتان جورج ویلیام مانبی در سال 1819 اختراع شد، که متشکل از یک مخزن مسی با 3 گالن (6/13 لیتر) از محلول خاکستر مروارید (پتاسیم کربنات) تحت فشار هوای فشرده بود.
خاموش کننده کربن تتراکلرید یا CTC
حدود سال 1912 پیرن پیشگام خاموش کننده کربن تتراکلرید یا CTC شد، که مایع از مخزن برنجی یا کروم توسط پمپ دستی به سمت آتش خارج می شد. اندازه های گنجایش پمپ ها معمولا 1 کوارت سلطنتی (1/1 لیتر) یا 1 پینت سلطنتی (6/0 لیتر) بود اما در اندازه های 2 گالن سلطنتی (9 لیتر) نیز ساخته شدند. CTC از طریق دخالت واکنش شیمیایی تبخیر می شد و شعله های آتش را خاموش می کرد. این خاموش کننده برای آتش های مایع و الکتریکی مناسب بود و در وسایل نقلیه موتوری تا 60 سال بعد رایج بود. بخار و سوختن محصولات جانبی بسیار سمی بود و استفاده از این خاموش کننده ها در فضاهای بسته باعث مرگ و میر می شد.
خاموش کننده سودا-اسید
اواخر قرن نوزدهم شاهد اختراع خاموش کننده سودا-اسید بود، که سیلندری حاوی 1 تا 2 گالن آب با مخلوط سدیم کربنات در آن بود. یک بطری حاوی اسید سولفوریک غلیظ در سیلندر معلق بود. بطری اسید بسته به نوع خاموش کننده با یک یا دو روش شکسته می شد. اولی شامل استفاده از یک پیستون است که بطری اسید را می شکست، در حالی که دومی شامل آزادسازی یک درپوش سربی بود که بطری را بسته نگه می داشت.
به محض اینکه اسید با محلول بی کربنات مخلوط شود، گاز کربن دی اکسید خارج می شود و این به نوبه خود آب را تحت فشار قرار می دهد. آب تحت فشار از طریق یک شلنگ کوتاه و یک نازل از محفظه خارج می شود. اسید توسط سدیم بی کربنات خنثی می شود.
خاموش کننده های کف (فوم)
کپسول آتش نشانی کف (فوم) متشکل است از یک بدنه اصلی خاموش کننده که پر از ماده شیمیایی تولیدکننده کف است و یک مخزن دوم که پر از ماده شیمیایی دیگری است که هنگامیکه در تماس با محلول سیلندر اصلی قرار می گیرد واکنش می دهد. برای عمل کردن شما می توانید خاموش کننده را وارونه کنید و اجازه دهید دو محلول با یکدیگر مخلوط شوند، سپس انگشت خود را بر روی نازل تخلیه نگه دارید و خاموش کننده را تکان دهید تا مطمئن شوید محلول به خوبی مخلوط شده است، سپس آن را بر روی آتش هدایت کنید.
مخزن های تحت فشار
در اواسط قرن بیستم نوع مدرن خاموش کننده با استفاده از عوامل خاموش کننده مختلف ظاهر شد. تولید کننده های خاموش کننده ها عموما از مخزن های تحت فشار برای ذخیره و تخلیه عامل خاموش کننده استفاده می کردند.
اولین نوع خاموش کننده آتش
اولین نوع خاموش کننده آتش با فشار هوای تا تقریبا 10 بار، پنج برابر فشار لاستیک ماشین، از طریق یک کمپرسور تحت فشار قرار می گیرد. یک دستگیره فشرده یک شیر فنری پیچ شده به سیلندر فشار را به کار می اندازد. در داخل، یک لوله یا لوله غوطه ور به انتهای خاموش کننده امتداد می یابد به طوریکه در موقعیت ایستاده، دهانه لوله غوطه ور است. عامل خاموش کننده به صورت یک جریان ثابت از طریق شلنگ و نازل آزاد می شود، و توسط فشار ذخیره شده در بالای آن خارج می شود.
دومین نوع خاموش کننده آتش
نوع دوم از خاموش کننده های آتش نوع “کارتریج گاز” هستند. اینها به همان روش عمل می کنند، اما منبع فشار یک کارتریج کوچک از گاز دی اکسید کربن (CO2) در فشار 130 بار، به جای هوا، است. دستگیره فشرده ای یک وسیله فنری را به کار می اندازد که باعث ایجاد یک سوزن نوک تیز برای سوراخ کردن دیسک می شود که فشار را مهار می کند، و باعث آزادشدن گاز در مخزن تحت فشار می شود.
گاز CO2 آزادشده چند صد برابر حجم اولیه اش منبسط می شود، و فضای گاز بالای عامل خاموش کننده را پر می کند. این باعث می شود سیلندر تحت فشار قرارگیرد و عامل خاموش کننده را مجبور به بالارفتن از طریق لوله غوطه ور کند، که از طریق یک شلنگ و نازل به بالای آتش هدایت می شود. ثابت شد که این طراحی نسبت به تحت فشار قراردادن کل سیلندر، کمتر مستعد نشت و از دست دادن فشار در طول زمان است.
گاز کارتریج
برای خاموش کننده های آب، کف، پودر خشک و مواد شیمیایی مرطوب، عوامل خاموش کننده می توانند در زیر فشار ذخیره شده باشند، یا یک دفع کننده گاز کارتریج استفاده شود، با این حال نوع فشار ذخیره شده بیشتر استفاده می شود. در حال حاضر خاموش کننده های گاز کارتریج به طور عمده ای در کشتی ها و پالایشگاه ها استفاده می شوند. خاموش کننده های پودر خشک برای جلوگیری از تاثیر رطوبت هوا در روش فشار ذخیره شده عمدتا از روش کارتریج CO2 استفاده می کنند.
خروج CO2 از خاموش کننده
در کپسول آتش نشانی دی اکسید کربن، CO2 تحت فشار 50 تا 60 بار در شکل مایع حفظ می شود و خود خارج شونده است، به این معنی که برای خروج CO2 از خاموش کننده به هیچ عنصری نیاز نیست. در دستگاه های هالون، ماده شیمیایی همچنین تحت فشار به شکل مایع باقی می ماند، اما یک تقویت کننده گاز، معمولا نیتروژن، به طور کلی به مخزن اضافه می شود. اختلاف اصلی در مورد نازل هاست؛ آب یک نازل دایره ای دارد که جریان سریع جامدی ایجاد می کند که می تواند به قلب آتش نفوذ کند.
کف دارای نازل کف کوچکی است که محلول کف را هوادهی می کند، و جریان ضعیفی از کف را تشکیل می دهد که می تواند به آرامی در سطح مایع به کار رود. پودر خشک یک نازل بیضوی دارد که پودر را پخش می کند و از ورود هوا جلوگیری می کند. ماده شیمیایی مرطوب نازلی دارد که پاشش خوبی ایجاد می کند که به شما اجازه می دهد تا عامل خاموش کننده را به آرامی به کار ببرید. دی اکسید کربن دارای یک تخلیه شیپوری است که جریان سریع گاز را کند می کند و از ورود هوا جلوگیری می کند. انتخاب خاموش کننده های CO2 با شیپورهای بدون برودت برای جلوگیری از سوختگی ناشی از سرما مهم است.
خاموش کننده های خود نگهدارنده
تاریخچه خاموش کننده های آتش در سال 2011 بریتانیا اولین خاموش کننده های خود نگهدارنده را معرفی کرد، که برای نخستین بار در تاریخ خاموش کننده، نیازی به مهندسان خدمات برای بازدید دستگاه ها و تعمیر آنها ندارند. این دستگاه ها با برند P50 Fireworld به دلیل طراحی شدن با ترکیب پلاستیک ها، آرامید و برنج، بر مشکل خوردگی، آسیب پوشش و از دست دادن فشار غلبه می کنند. آنها در فشارهای بالاتری از خاموش کننده های فولادی اولیه مقاومت می کنند، خوردگی ندارند و به جز اطمینان از اینکه بخش ها مفقود، آسیب دیده یا تخلیه نباشند نیازی به هیچ توجه دیگری ندارند. بعد از 5 سال هم به پرکردن مجدد نیازی ندارند. آنها دارای نشان استاندارد هستند و مورد تایید MED هستند.
