آرشیو ماهانه: آوریل 2021

ایمنی آتش سوزی محل کار

ساختمان خروجی های آتش:

• هر ساختمان محل کار باید حداقل 2 راه فرار برای استفاده در فوریت آتش سوزی داشته باشد.
• برای ایمنی آتش سوزی محل کار زمانی که کارکنان داخل ساختمان هستند، درهای آتش نباید قفل باشند یا قفل شده باشند. بازکردن با تاخیر درهای آتش زمانی که یک سیستم هشدار تایید شده با طراحی درب آتش ترکیب شده باشد، مجاز است.
• مسیرهای خروج از ساختمان ها باید مشخص و عاری از موانع باشد و به طور مناسب توسط علامت های خروج از ساختمان نشان داده شده باشند.

اطفاکننده های آتش قابل حمل:

• هر ساختمان باید ایمنی آتش سوزی محل کار و به نوعی یک  سیستم اطفا حریق کاملا پر را برای بروز خطرات آتش داشته باشد. به جز زمانی که کارفرمایان کارکنان را وادار می کنند به‌جای مقابله با آتش های کم، مکان را ترک کنند.

• کارکنانی که برای استفاده از اطفاء کننده های آتش پیش بینی یا درنظر گرفته شده‌اند، باید در مقابل خطرات مقابله با آتش آموزش داده شوند. اینکه چگونه با آمادگی، اطفاء کننده های آتش دردسترس را به‌کار بیندازند و چه روش های اجرایی را در هشدار دیگران به فوریت آتش دنبال کنند.

• تنها اطفاء کننده های آتش تاییدشده اجازه استفاده در مکان های کاری را دارند و آن ها باید در شرایط عملیاتی خوب نگهداری شوند. نگهداری مناسب و دستورالعمل این ابزار برای هر کارفرمایی الزامی است.

• زمانی که کارفرما به جای اینکه کارمندان را وادار به مقابله با آتش کند، به خروج تشویق می‌کند، باید برنامه های اورژانسی و آموزش دهی به کارمندان برای فرار مناسب نوشته شود.

• برنامه ریزی فرار اورژانسی:

• برنامه های عملیات اورژانسی به منظور تشریح استفاده از مسیرها و روش های اجرایی که توسط کارمندان باید دنبال شود، نیاز است. همچنین روش‌ های اجرایی برای محاسبه همه کارکنان خارج شده باید بخشی از برنامه باشد. برنامه نوشته شده برای مرور کارمند باید در دسترس باشد.
درجایی‌که نیاز است، روش های اجرایی ویژه برای کمک به بهبود فیزیکی کارمندان باید در برنامه مشخص شود. همچنین برنامه باید شامل روش های اجرایی برای آن دسته از کارمندانی که باید به طور موقت پشت (درمحل آتش) بمانند تا تجهیزات دستگاه بحرانی را قبل از خروج ببندند، باشد.

• اطلاع کارمندان به اورژانس باید بخشی از برنامه باشد و یک سیستم هشدار کارمندان در طول پیچیدگی محل کار باید در دسترس باشد و هشدار اورژانسی برای خروج باید استفاده شود. سیستم هشدار ممکن است ارتباط صوتی باشد یا سیگنال صدا مانند: زنگ ها، سوت ها یا شیپور ها باشد. کارمندان باید سیگنال خروج را بشناسند.

• آموزش همه کارمندان به اینکه چه کاری باید در یک اورژانس انجام شود، نیاز است. کارفرماها باید برنامه را با کارمندان جدید تخصیص یافته مرور کنند. بنابراین آن ها فعالیت های صحیح را در یک فوریت و با همه کارمندان زمانی که برنامه تغییر کرده است، می شناسند.

بهترین روش ها برای ذخیره کردن کپسول های آتش نشانی در محیط کار

کپسول‌ های آتش نشانی نه تنها نیاز به دسترسی آسان دارند. بلکه نیاز است که به طور صحیح و بی‌خطری ذخیره شوند تا به ترتیب کار مناسب نگهداری شوند.
در اینجا سه روش برتر برای ذخیره کردن کپسول های آتش نشانی و ایمنی آتش سوزی محل کار وجود دارد.
کپسول های آتش نشانی را در مکان های صحیح قرار دهید.
مکان کپسول های آتش نشانی بسیار مهم است تا اطمینان حاصل کنید که کپسول‌ آتش نشانی همیشه به‌آسانی در حادثه آتش سوزی در دسترس است. الزامات مکان و فاصله برای کپسول های آتش نشانی براساس اندازه فضا، نوع کپسول آتش نشانی و موقعیت‌های مخاطرات بالقوه هستند.

این روش‌های ممتاز را در نظر بگیرید:

● نوع صحیح کپسول آتش نشانی را برای ایمنی آتش سوزی محل کار با توجه به مخاطرات (مواد قابل احتراق روزمره، اشتعال پذیر، تجهیزات الکتریکی و غیره) تشخیص دهید.
● حداکثر مسافت حرکت مورد نیاز را از طریق دستورالعمل بررسی کنید. این به دورترین فردی که باید قبل از رسیدن به کپسول آتش نشانی به حرکت نیاز داشته باشد، اشاره می کند و این با توجه به طبقه بندی کپسول های آتش نشانی و نوع خطر تفاوت دارد.
● به فضاهای با خطر آتش سوزی بالاتر توجه دقیق کنید، مثل اتاق‌های سرورIT و ماهی‌ تابه های روغن.

کپسول های آتش نشانی را در مکان و دمای مناسب ذخیره کنید:

بیشتر کپسول های آتش نشانی مدرن ارزیابی می شوند تا به طور مناسب در یک محدوده دمایی وسیع کار کنند. برای مثال کیده¹ معین می‌کند که کپسول های آتش نشانی آن‌ها باید در محدوده دمایی از 40- درجه فارنهایت تا 120 درجه فارنهایت نگهداری شوند.
بیشتر محیط های کاری نباید مشکلی برای نگه داشتن کپسول  های آتش نشانی در آن محدوده دمایی داشته باشند ولی در موارد شدید، این می تواند اتفاق بیفتد!
کپسول های آتش نشانی نگهداری شده در دمای خیلی پایین، می تواند یک سوپاپ یا لوله لاستیکی (شلنگ) ترک خورده ایجاد کند، بنابراین از پذیرفتن این‌که کپسول های آتش نشانی تان منجمد شوند اجتناب کنید.

بسیاری از مردم شک دارند که آیا می توانند کپسول های آتش نشانی را کنار خودشان نگهداری کنند. حال آن‌که کپسول های آتش نشانی مدرن می توانند به طور افقی ذخیره شوند ( محتویات تحت فشار هستند وزاویه ذخیره سازی موجب نخواهد شد که سیستم نشت کند) ذخیره سازی مناسب کپسول های آتش نشانی شامل استفاده کردن از پایه‌های مناسب نصب برای نگه‌داشتن کپسول آتش نشانی به منظور دسترسی آسان است. ذخیره سازی افقی معمولا برای دسترسی کارکنان در شرایط اضطراری مطلوب نیست، بنابراین توصیه نمی شود.

قابلیت دسترسی و قابلیت رویت کپسول‌های آتش نشانی

اگر کپسول های آتش نشانی با آسانی در دسترس نباشند، استفاده نخواهند شد. یکی از مهم‌ترین جنبه‌ های ذخیره کردن کپسول های آتش نشانی‌، اطمینان حاصل کردن از این‌که، آن‌ها قابل دسترسی و به‌وضوح قابل مشاهده هستند. موارد زیر را در نظر داشته باشید:
● همیشه فضاهای مقابل کپسول های آتش نشانی را تمیز و خالی از موانع نگهداری کنید.

● کپسول های آتش نشانی را طوری قراردهید که نتوانند جابجا شوند یا آسیب ببینند.

● دستگیره نگهداری را بین 3.5 تا 5 فوت از کف زمین، به منظور قابلیت دسترسی همگانی قرار دهید.

● یک علامت یا وسایل شناسایی دیگری را بالای یک کپسول آتش نشانی قابل انتقال (سیار) نصب کنید.

● ارتفاع علامت باید بر اساس شرایط محیط کاری شما باشد. به اندازه کافی در بالا نصب کنید، در نتیجه به وسیله تجهیزات مسدود نخواهد شد.

● مخصوصا برای محیط های کاری کثیف، با یک محافظ برداشتنی (جدا پذیر) از کپسول های آتش نشانی حفاظت کنید.
این امر بر کسی پوشیده نیست که کپسول های آتش نشانی جز با اهمیت و لازم ایمنی در محیط کار هستند. ذخیزه سازی مناسب کپسول آتش نشانی کمک می‌کند اطمینان حاصل کنید که کپسول های آتش نشانی در اوج شرایط عملیاتی پابرجا هستند، آماده باشید تا در صورت آتش سوزی به واکنش فراخوانده شوید. یک فهرست موجودی کپسول اتش نشانی ایجاد کنید تا اطمینان حاصل کنید که همه کپسول های آتش نشانی، معیارهای ذخیره‌سازی فوق را برآورده می کنند.

انتخاب بهترین کپسول آتش نشانی

آتش سوزی‌های که در خانه رخ می دهند غیر عادی نیستند و می توانند عواقب خطرناکی داشته باشند؛ یک اقدام سریع توسط کپسول آتش نشانی، به شما کمک خواهد کرد تا از زندگی خودتان و خانواده تان محافظت کنید؛ علاوه بر این، باعث کاهش احتمال آسیب و حفظ منزل شما از خطرات می شود. انتخاب بهترین کپسول آتش نشانی در خانه، در بسیاری از ایالت ها توسط قانون اجباری شده است.

همیشه به یاد داشته باشید که یک کپسول آتش نشانی ممکن است نتواند کل آتش را خاموش کند؛ به عبارت دیگر یک کپسول می تواند بخش کوچکی از آتش را خاموش کند و یا تا رسیدن آتش نشان‌ها آن را مهار کند تا افرادی که در خانه هستند به یک منطقۀ امن بروند. بسیاری از افراد آتش سوزی‌های کوچک را به خوبی مهار می‌کنند، اما آسیب های جدی و مرگ زمانی رخ می‌دهد که افراد در پی خاموش کردن آتشی هستند که فراتر از ظرفیت کپسول آتش نشانی است. شما باید زمانی به خاموش کردن آتش بپردازید که در مراحل اولیه است.

مناسب ترین کپسول آتش نشانی برای خانه

با انتخاب بهتربن کپسول آتش نشانی قابل اعتماد در خانه، می‌توانید در صورت بروز شرایط اضطراری آن را حل کنید. از طرف دیگر این ابزار بر آرامش ذهنی شما نیز اثر می‌گذارد حتی اگر نیازی به استفاده از آن نداشته باشد. تعداد زیادی کپسول آتش‌ نشانی در فروشگاه‌ ها موجود است و هر کدام برای نوع خاصی از آتش سوزی قابل استفاده هستند. مناسب ترین کپسول آتش نشانی برای خانۀ شما کدام است؟

این راهنما به بررسی انواع آتش و کپسول های آتش نشانی مربوط به آن، سنجش خرید کپسول آتش نشانی و پیشنهاداتی برای استفاده از مدل ها را ارائه می‌دهد تا یکی از کپسول ها را به برنامۀ ایمنی خانۀ خود بیافزایید.

بهترین مدل: آمرکس بی500، 5آی‌بی ای بی سی کپسول آتش نشانی شیمیایی خشک.
دومین مدل: 21005779 کوچک، کپسول آتش نشانی پرو 210 ،ای بی سی.
بهترین ضربه در مقاوت: اف‌ آ 110 کوچک، کپسول آتش نشانی چندکاره.
بهترین ظرفیت: لیبل‌مستر 10 ال‌ بی، کپسول آتش نشانی شیمیایی خشک ای بی سی.
بهترین مدل برای خودرو: آمرکس بی 417 تی، کپسول آتش نشانی 2.5 پوندی خشک.
بهترین نوع برای آشپزخانه: کپسول آتش نشانی هشدار اولیه در آشپزخانه.
بهترین مدل برای آتش سوزی‌های الکتریکی: 466180 کوچک، کپسول آتش نشانی پرو 5 کربن دی اکسید.

کپسول‌های آتش نشان خانگی: بهترین مدل را بشناسید

یک کپسول آتش نشانی خانگی می تواند نجات دهنده جان انسان ها باشد. آن را در نزدیکی محل خروج و جایی قابل دسترسی قرار دهید؛ کپسول می تواند باعث خاموش شدن شعله های کوچک شود تا آتش نشان‌ها از راه برسند، و یا حداقل می‌تواند می‌تواند شعله ها را مهار کند تا شما از محل خطر فرار کنید.

تمام کپسول های آتش نشانی خانگی بر اساس آ، بی و سی ( مخلوطی از این ها ) طبقه‌بندی شده اند و روی هر یک برچسب خاصی وجود دارد که نشان دهنده نوع آتش سوزی است، برای مثال آتش سوزی عادی است یا آتش سوزی مایعات و یا الکتریکی است. بسیاری از این ها در فروشگاه های خانگی وجود دارند و نوع آ و بی و سی با انواع آتش سوزی‌ها مبارزه می کنند.

تخلیۀ کپسول آتش نشانی

کپسول آتش نشانی می‌تواند در طول زمان فشارش را از دست بدهد و هنگامی که به آن نیاز دارید کارایی لازم را نداشته باشد. اگر شما جزو آن دسته از افرادی هستید که اصولا درجۀ کپسول خود را بررسی نمی کنید، یک سیستم حسگر از ام آی جی ای به نام حسگر درجه تهیه کنید.

این حسگر توسط یک باتری 9 ولت کار می‌کند میزان فشار را اندازه‌گیری می کند؛ اگر میزان درجۀ آن کاهش یابد یک چراغ قرمز بر روی آن روشن می شود و صدای هشدار می‌دهد، در این صورت به شما یادآوری می‌کند که کپسول را پر کنید. علاوه بر این هنگامی که آتش‌سوزی رخ دهد و کپسول از روی دیوار برداشته شود نیز هشدار می دهد و همانند یک سنسور دود، هنگامی که باتری اش تمام شود بوق می زند.

سیستم‌ آژیردار اعلام حریق چیست؟

سیستم‌های آژیر دار اعلام حریق برای آگاهی ما در مواقع اضطراری طراحی‌شده‌اند تا بتوانیم برای حفاظت از خود، کارکنان و عموم مردم [به موقع] دست‌به‌کار شویم.
آژیرهای آتش‌سوزی در ادارات، کارخانه‌ها، و ساختمان‌های عمومی وجود دارند. بااینکه معمولاً در روال عادی و تا زمانی که مورد اضطراری پیش نیامده باشد نادیده گرفته می‌شوند ولی می‌توانند زندگی‌مان را نجات دهند.
روش آشکارساز هرچه که باشد، اگر آژیر خطر به صدا دربیاید، ژرفاسنج برای هشدار تخلیه یا امکان آتش‌سوزی به افراد حاضر در ساختمان فعال می‌شود.
سیستم‌ آژیر دار اعلام حریق امکان لحاظ کردن سیستم سیگنال از راه دور را هم دارد که می‌تواند گروه آتش‌نشان‌ها را از طریق ایستگاه مرکزی خبر کند.
پس سیستم‌ آژیر دار اعلام حریق یا سیستم شناسایی حریق چیست؟ در این مقاله، نگاهی به ساختار و انواع سیستم‌ اعلام حریق خواهیم انداخت.
«مغز» سیستم شناسایی حریق، صفحه کنترل آژیر آتش‌سوزی است. این صفحه کنترل، کانون مرکزی تمام سیگنال‌های آشکارساز است که متصل می‌شود و وضعیت تشخیص داده‌شده را برای کاربران می‌فرستد.
این واحد همچنین می‌تواند هشداری برای استفاده در مانورهای آتش‌سوزی و تخلیه شبیه‌سازی کند تا همۀ کارکنان بدانند هنگام آتش‌سوزی واقعی چه اقداماتی انجام دهند.

انواع مختلف آشکارسازهای اعلام حریق

در هستۀ سیستم‌ هشدار اعلام حریق، دستگاه‌های ردیابی وجود دارد، از هوش پیچیدۀ آشکارسازهای دودگرفته تا قسمت سادۀ محافظ شیشه‌ای قابل شکستن که دستی و انواع مختلف دیگر اما می‌توانیم آن‌ها را این‌گونه تقسیم‌بندی کنیم:
آشکارساز حرارتی
آشکارساز دود
آشکارساز کربن مونواکسید
آشکارساز چندحسگری
شستی‌های اعلام حریق

1. آشکارساز حرارتی
آشکارساز حرارتی یا می‌تواند روی دمای پایه و ثابتی کار کند که در این صورت اگر دما از حد مشخص‌شده فراتر رود آژیر فعال می‌شود؛ یا می‌تواند بر اساس میزان تغییر در دما کار کند.
آشکارسازهای حرارتی معمولی، به‌صورت مشابه و با فیوز برق‌کار می‌کنند. این آشکارسازها دارای آلیاژ یوتکتیک هستند. این نوع آلیاژ به گرما حساس است و هنگامی‌که دما از حد مشخصی فراتر می‌رود، این آلیاژ از حالت‌جامد به مایع تبدیل‌شده و درنتیجه آژیر را فعال می‌کند.

2. آشکارساز دود
سه نوع ساده از آشکارسازهای دود وجود دارند که شامل:
یونشی
انتشار نوری
دودی خطی
2.1. آشکارساز دودی یونشی
آشکارساز دودی یونشی معمولاً شامل دو محفظه است. اولین محفظه منبع جبرانی برای تغییرات دمای محیط، رطوبت و فشار است.
دومین محفظه یک منبع رادیواکتیو است که معمولاً هوای درون محفظه که شار جریان بین دو الکترود است را توسط ذرات آلفا یونیزه می‌کند.
زمانی که دود وارد محفظه شود شار جریان کاهش می‌یابد. این کاهش در شار جریان آژیر خطر را فعال می‌کند.

2.2. آشکارساز دود انتشار نوری
آشکارساز دود انتشار نوری بر اساس اثر تیندال کار می‌کند. یک سلول نوری و منبع نور از یکدیگر به‌وسیله محفظۀ تاریک جدا می‌شود تا منبع نور و سلول نوری با یکدیگر ترکیب نشوند.
گذرگاه دود در محفظه باعث می‌شود تا نور از منبع منتشرشده و بر روی سلول نوری بتابد. خروجی این سلول نوری برای فعال‌سازی آژیر خطر استفاده می‌شود.

2.3. آشکارساز دودی خطی
در آشکارساز دودی خطی، دود با یک باریکۀ نوری بین منبع و سلول نوری تداخل پیدا می‌کند. سلول نوری اندازۀ نور دریافتی را اندازه‎‌گیری می‌کند.
تغییرات در خروجی سلول نوری برای فعال‌سازی آژیر خطر استفاده می‌شود.
این نوع از تجهیزات آشکارساز حریق می‌توانند با قرار دادن منبع نور و سلول نوری بافاصله از یکدیگر برای حفاظت از مناطق بزرگ استفاده شود.

3. آشکارسازهای کربن مونواکسیدی
آشکارسازهای کربن مونواکسیدی(CO) آشکارسازهایی الکترونیکی هستند که آتش‌سوزی را از طریق احساس سطح کربن ‌مونواکسید موجود در هوا مشخص می‌کنند.
کربن مونواکسید گازی سمی‌ است که در‌ی فرایند سوختن تولید می‌شود.
در این مثال، آشکارسازها با آشکارسازهای کربن مونواکسیدی متفاوت هستند و برای حفاظت از ساکنان خانه در مقابل کربن مونواکسید تولیدشده از طریق سوختن ناقص در لوازم‌خانگی مثل بخاری‌های گازی یا مخزن‌های آب‌ گرم در آب‌گرم‌کن استفاده می‌شوند.
آشکارسازهای کربن مونواکسیدی از حسگرهای مشابهی مانند حسگرهای موجود در خانه‌ها استفاده می‌کنند با این تفاوت که حساس‌تر و سریع‌تر عمل می‌کنند.
آشکارسازهای کربن مونواکسیدی یک پیل الکتروشیمیایی دارند که تنها می‌تواند کربن مونواکسید را حس کند و توانایی حس کردن دود یا هر محصول حاصل از اشتعال دیگری را ندارد.

4. آشکارسازهای چند حسگری
آشکارسازهای چند حسگری ورودی حسگر‌های گرمایی و نوری را ترکیب کرده و سپس از طریق الگوریتم پیچیده‌ای که در مدار آشکارساز است آن‌ها را پردازش می‌کنند.
وقتی صفحۀ کنترل آن را دریافت می‌کند، آشکارساز به مقداری بر اساس واکنش‌های ترکیب‌شده از دو حسگر گرمایی و نوری می‌رسد. این نوع آشکارسازها جوری طراحی‌شده‌اند تا به طیف وسیعی از آتش‌ها واکنش نشان دهند.

5. شستی‌های اعلام حریق
شستی اعلام حریق یا شستی اعلام حریق شکستنی، ابزاری است که کارکنان برای فعال کردن آن باید بخش شیشه‌ای را بشکنند تا آژیر هشدار فعال شود.

10 چیز دربارۀ سیستم اطفاء حریق در ساختمان‌ها که باید بدانید

1. تایلند قانون جدیدی در رابطه با سیستم اطفاء حریق دارد که قانون کنترل ساختمان 2522، آیین‌نامۀ اداری شمارۀ 33، قسمت دوم است. سیستم اطفاء حریق طبقات از اهمیت بالایی برخوردار است و هر طبقه باید مجهز به آژیر آتش‌سوزی، سیستم تهویه، و آشکارساز دود باشد. این ساز و کارها همه به‌ صورت خودکار و هماهنگ هنگام آتش‌سوزی فعال می‌شوند.

2. تجهیزات اطفاء حریق به‌صورت دستی کار می‌کنند. تجهیزاتی مانند کپسول آتش‌نشانی، مقدمات، و دیگر تجهیزات حفاظت کننده که در قفسۀ آتش‌نشانی هستند و در صورت وقوع آتش‌سوزی، ساکنان یا مدیر ساختمان می‌توانند برای خاموش کردن آتش از آن‌ها استفاده کنند.

3. سیستم خودکار اطفاء حریق مثل سیستم آب‌پاش که پخش‌کننده‌ها به‌محض رسیدن به دمای مشخصی (جزئیات آن در ادامه ذکرشده است) به‌صورت خودکار روشن می‌شوند.

4. آژیر دار اعلام حریق ازجمله آشکارساز حرارتی، مانند سیستم حسی بدن انسان عمل‌ می‌کنند و احساس گرمای ناشی از شعله‌ها به‌صورت خودکار و دقیق در قسمت‌های مختلف فعال می‌شوند.

5. آشکارساز دود مثل بینی انسان است. وقتی بوی دود را حس کند بلافاصله آژیر می‌زند. وظیفه این آشکارساز شناسایی دود حاصل از منابع سوختی است که به‌صورت ناقص می‌سوزند. این نوع دود با رطوبت ترکیب‌شده و ترکیبات سمی و آلوده‌ای را ایجاد می‌کند که در صورت استنشاق در مقادیر بالا برای چشم‌ها و سیستم تنفسی مضر است.

6. آشکارساز شعله مانند چشم‌های ماست. روش آن بر اساس شناسایی اشعه‌ی فروسرخ و ماورا بنفش که با شعله ایجاد می‌شوند. این سیستم به‌محض آغاز فعال‌شدن تجهیزات خودکار یا انتشار شعله‌های بدون دود به صورت مؤثر و دقیق شروع به کار می‌کند.

7. سیستم هشدار مانند صدای ما در حال دادزدن و اعلام تخلیۀ محل خطر به ساکنان است. این سیستم به سه دسته تقسیم می‌شود: سیستم هشدار صوتی، نوری، و صوتی-نوری.

8. وقتی سنسورها شروع به کار کنند، به سیستم کنترل آتش دستور فعال‌شدن می‌دهند تا به صورت صوتی یا نوری [به ساکنان] هشدار تخلیه بدهد؛ زمانی که دما از حد مشخصی بگذرد، سیستم آب‌پاش خودکار نیز فعال می‌شود.

9. سیستم سرکوب آتش برای مرکز داده‌ها یا اتاق سرور حیاتی است. این سیستم باید به‌محض شروع آتش‌سوزی خیلی سریع وارد عمل شود؛ چراکه امکان دارد تجهیزات مرکز داده یا اتاق سرور مانند فیبرها، کابل ارتباطی، کلید برق، و سرورها از بین بروند. بنابراین، سیستم‌های سرکوب آتش متفاوت هستند؛ برای مثال سیستم نیتروژنی، نوِک، اف ام 200، دی‌اکسیدکربن و وزدا. برای انتخاب سیستم اطفاء حریق مناسب با در نظر داشتن فضا و محل نصب به کارشناسان فنی نیاز است.

10. سیستم اطفاء حریق و پیشگیری از آتش‌سوزی در ساختمان‌ها ویژگی مهم دیگری است که برای ساکنان باعث احساس اطمینان بیشتر به امنیتشان می‌شود چراکه می‌دانند در ساختمان به‌خوبی از آن‌ها محافظت خواهد شد. ساکنان جدا از داشتن تجهیزات اطفاء حریق، باید طرز استفاده از این ابزار و اقدامات لازم در صورت وقوع حادثه (برای مثال تخلیه منطقه خطرناک و عملکرد مناسب) را نیز بدانند.

امید بر آن است که این مقاله باعث شود تا اطراف خود، ساختمان‌ و ساکنان را بررسی کنید و مقدار امنیت آن را بسنجید.